metoda ta oparta jest na prawie Imberta i Ficka, które mówi, że ciśnienie wewnątrz kuli jest równe sile potrzebnej do jej spłaszczenia, podzielonej przez wielkość powierzchni spłaszczenia. Prawo to można wykorzystać w pomiarze ciśnienia wewnątrzgałkowego, ponieważ gałka oczna jest kulą. Badanie wykonuje się za pomocą tonometru Goldmanna. Warunkiem przeprowadzenia badania jest znieczulenie oka za pomocą kropli znieczulających oraz podanie do worka spojówkowego barwnika fluoryzującego. Pacjent musi otworzyć szeroko oczy i wówczas do znieczulonej rogówki przykłada się końcówkę tonometru. Lekarz w lampie szczelinowej ocenia pojawiające się dwa żółte półokręgi (łzy zostają zabarwione podaną fluoresceiną). Następnie specjalnym pokrętłem zwiększa nacisk końcówki tonometru na rogówkę do momentu uzyskania dwóch półkręgów w kształcie litery S. W tym momencie dokonuje odczytu wartości ciśnienia wewnątrzgałkowego. Badanie może być obarczone dużym błędem u osób ze zniekształconą rogówką, istniejącym obrzękiem rogówki.
