Choroba Stargardta

Choroba Stargardta

STARGARDT

Choroba Stargardta

Choroba Stargardta to najczęściej spotykane w okresie młodzieńczym zwyrodnienie plamki. Ma charakter dziedziczny. Zwykle około 5. – 7. roku życia dochodzi do obniżenia poziomu ostrości wzroku do 0,5. Gdy ostrość wzroku spadnie do 0,1 nie obserwuje się raczej dalszego pogarszania widzenia.

W postawieniu diagnozy ważne jest badanie o nazwie: angiografia fluoresceinowa. Leczenie jest nieskuteczne. Natomiast choroba rozwija się bardzo wolno i użyteczna ostrość wzroku zostaje zachowana. Dzieci doskonale radzą sobie w normalnej szkole.