Nadwzroczność jest zazwyczaj spowodowana zbyt krótką gałką oczną. Promienie świetlne wpadające do oka w oku normowzrocznym ogniskowane są na siatkówce, natomiast w oku nadwzrocznym – poza siatkówką.
Nadwzroczność może zmniejszać się wraz ze wzrostem dziecka. Dzieci i osoby młode, dzięki temu, że ich soczewka jest elastyczna, mogą pokonać małe wartości nadwzroczności poprzez zwiększenie uwypuklenia soczewki oka i dzięki temu widzą dobrze zarówno z bliska, jak i z daleka. Z wiekiem soczewka traci elastyczność i dlatego osoby w wieku 40 - 45 lat (bez wady wzroku) potrzebują okularów tylko do pracy wymagającej bliskiego patrzenia. Osoby z nadwzrocznością potrzebują okularów do bliży znacznie wcześniej; czasem potrzebują również okularów do dali.
Dzieci z nadwzrocznością małego stopnia (do +3 dioptrii) nie muszą bezwzględnie nosić okularów pod warunkiem, że:
• nie występuje u nich choroba zezowa,
• różnica w wartościach wady między jednym a drugim okiem jest niewielka.
NADWZROCZNOŚĆ MOŻE ZMNIEJSZYĆ SIĘ
• w przypadku pojawienia się zaćmy – w początkowym okresie rozwoju zaćmy pacjenci potrzebują słabszych okularów, mogą nawet czytać bez korekcji okularowej; z czasem zaczynają coraz gorzej widzieć zarówno z daleka, jak i z bliska i konieczna staje się operacja zaćmy
• przy wysokich poziomach cukru we krwi – w takiej sytuacji objawy nadwzroczności mogą nawet ustąpić; po unormowaniu poziomu cukru oko wraca do poprzedniego stanu
Nadwzroczność wysokiego stopnia zwiększa ryzyko wystąpienia u pacjenta jaskry.
Postępowanie w wadach wzroku
• korekcja okularowa
• soczewki kontaktowe
• chirurgia refrakcyjna